SCHOUWBURG
KORTRIJK

In de eerste jaren van zijn leven woonde Ali Can Ünal bij zijn grootouders in Çifteler, een dorp in Tur-kije. In het dorp staat een grote abrikozenboom, en daaronder vertelt de opa van Ali Can verhalen. Aan het eind van zijn leven krijgt de opa Alzheimer, wat zijn vertellingen alsmaar vager, bevreemdend maakt maar ook droomachtig. In ‘De abrikozenboom’ keert Ali Can terug naar zijn kindertijd om uit te zoeken waar de eeuwige chaos vandaan komt. Hij komt opnieuw terecht in een wereld van kin-dertekeningen en kartonnen kastelen. In verschillende vertellingen beweegt hij van zijn per-soonlijk levensverhaal naar dat van de grote verhalen uit de wereldgeschiedenis, en terug.

Op zoek naar de bron komt hij terecht in een kluwen van droomachtige herinneringen. Aan opa en de abrikozenboom, aan het dorpsplein met de beren, van het fort van de Perzen naar de grot van Adam en Eva.

‘De abrikozenboom’ ontvouwt zich als een driedimensionaal stripboek langs iconische tableaus, waarin steeds wordt gezocht naar de ‘kern’ van alle chaos in de wereld. Zoals dromen en herinnerin-gen, zijn ook de overgangen en de chronologie in de vertellingen niet per se logisch. Zo zit opa op een gegeven moment onder de abrikozenboom, terwijl koning Xerxes met zijn Perzische leger het markt-plein bezet en men gelijktijdig naar de finale van het Eurovisiesongfestival kijkt op tv.

‘De abrikozenboom’ is een beeldende voorstelling van het jonge Gentse collectief Klub Kilim in de traditie van het verhalen vertellen van Ali Cans Turkse opa. Ali Can keert er terug naar een bron van eerste herinneringen. Want daar start het verhaal van de mens en dat van hem. Het start onder de abrikozenboom.

Concept: Ali Can Unal, Joeri Happel & Rozemarijn van Kalmthout (Klub Kilim). Tekst: Klub Kilim; Joeri Happel & Rozemarijn van Kalmthout. Regie & dramaturgie: Ali Can Unal, Joeri Happel, Rozemijn van Kalmthout & Lieselot Siddiki. Spel: Ali Can Unal, Lieselot Siddiki & Joeri Happel. Scenografie & kos-tuumontwerp: Ali Can Unal, Lieselot Siddiki & Joeri Happel. Muziek: Sinan Polatoglu.